او با تشریح ماجرای شکار سر انسان در این قبیله به نقل از برادران امیدوار ادامه داد: جنگجویان قبیله جیبارو پس از جدا کردن سر مردان قبیله دشمن، از فرق تا پشت گردن را شکافته و داخل سر را خالی می‏کردند یعنی جمجمه و دندان‏ها٬ سپس استخوان بینی و چشم‏ها را با ظرافت در می‏آوردند و لب‏ها را می‏دوختند که به ارواح خبیثه اسرار قبیله را نگویند و بعد پشت سر را می‏دوختند و این پوست سر را به مدت سه روز داخل محلول گیاهی خاصی می‏گذاشتند و بعد از سه روز آن را در آورده و داخل آن را یک مشت شن گرم می‏ریختند و بلافاصله آن پوست (سر) کوچک می‏شد و بعد آن را دودی می‏کردند تا ماندگاری آن بیش‌تر شود.

گفتنی است قبیله جیبارو سرهای شکار شده را به عنوان نماد قدرت می‏دانستند و به گردن‏هایشان آویزان و یا به چادرهایشان می‏آویختند.

یادآور می‏شود آثار موجود در موزه برادران امیدوار در بخش شمال غربی مجموعه سعدآباد واقع شده که از دستاوردهای سفر ۱۰ ساله نخستین جهانگردان ایرانی عیسی و عبدا… امیدوار به دور دنیا تشکیل شده است.

منبع : پارسینه

گردآوری: پارس 98